Kimmy samoey - zelfstandig ondernemer Honderwijs
Door Evy Mettepenningen
Het eerste jaar dat ik les gaf bij Odisee zat, zoals dat gaat, vol nieuwe ervaringen. Eén van die ervaringen was een wandeling met een enthousiaste hulphond in opleiding in het centrum van Antwerpen. Die hulphond was gewoonlijk in de meer ervaren handen van studente Kimmy Samoey, maar omdat zij tijdens een excursie aan het Provinciaal Veiligheidsinstituut een demonstratie kreeg van een ontploffing en er geen hoofdtelefoons aanwezig waren voor honden, ben ik dan maar even met de hond gaan wandelen.
En de geschiedenis herhaalt zich, want kort voor de zomer liep ik opnieuw met een hond van Kimmy te wandelen, deze keer op de campus, terwijl Kimmy zich een lunch haalde in ons restaurant waar we hadden afgesproken voor een interview. Ik wou Kimmy heel graag opnemen in onze reeks ‘Bij alumni op de koffie’. Een paar weken voor ons interview zagen we elkaar bij de bachelorproefverdedigingen, waarvoor ze als jurylid optrad, maar daarnaast kunnen we als opleiding ook steevast op haar rekenen om themadagen te begeleiden rond honden- en paardengedrag en voor stages. Naast deze activiteiten is ze ook een gedreven ondernemer die van haar passie voor honden haar beroep maakte.
Honderwijs
Kimmy studeerde af in 2018 en werkt nu als zelfstandige hondentrainer en -gedragscoach in haar zaak Honderwijs: “Tijdens mijn laatste jaar bij Odisee ben ik begonnen met een opleiding als hondentrainer, -instructeur en - gedragstherapeut. Die opleiding deed ik bij Kyno-Coach, de ondernemers van Kath & Hond, waar ik ook mijn eindstage deed. De oprichtster leidde daarvoor blindengeleidehonden op en ik was helemaal mee in haar visie, dus ik vond het wel fijn om daar nog even te blijven en er de opleiding te volgen.” Het is echter niet bij die ene aanvullende opleiding gebleven: “Toen ik afstudeerde, deed ik ook al aan dierenfotografie en ik wou dat graag nog even verderzetten onder het statuut van student-zelfstandige. Daarom ging ik op zoek naar nog een extra opleiding die voldoende studiepunten had om mijn statuut verder te zetten, maar ook niet te intensief was. Ik heb dan de lerarenopleiding gevolgd, omdat het misschien later interessant zou kunnen zijn om iets in het onderwijs te doen in een richting dierenzorg, maar ook omdat ik wilde leren hoe ik mensen iets moest uitleggen. Ik wou hondentrainer worden en kon de honden wel begrijpen, maar eigenlijk moet je ook vooral de baasjes uitleggen hoe ze met hun hond moeten omgaan. Die opleiding was op dat vlak zeker een meerwaarde en ondertussen had ik nog een extra diploma achter de hand. Ik moest één dag per week naar school en ondertussen kon ik mijn zaak opbouwen. Mijn opleiding voor hondeninstructeur was ondertussen ook bijna afgerond, dus kon ik al les beginnen geven aan klanten met puppy’s bijvoorbeeld.”
Liefde voor dieren en de hulphond
Hoewel Kimmy zich nu helemaal focust op honden is ze niet met dat idee aan de opleiding begonnen: “Mijn liefde voor dieren zat er al van kleins af in. Ik speelde als kind nooit met Barbiepoppen, enkel met mijn speelgoeddiertjes. Ik had een dierenziekenhuis waar ik echt gek van was. Ik heb vroeger ook heel veel paard gereden, vanaf mijn 6 jaar, heel intensief, ook manegelessen gegeven, dus mijn idee was altijd om in die sector verder te gaan, of de paarden misschien te combineren met honden. Tot mijn 14de had ik niet veel met honden, we hadden ook helemaal geen huisdieren, maar toen hebben we met het gezin beslist een hulphond op te leiden. Mijn broer wou heel graag een hond, maar mijn ouders waren aan het twijfelen of dat wel bij ons gezin zou passen. Mijn neef was op dat moment een hulphond aan het opleiden en stelde voor dat we dat ook eens zouden proberen, om te testen of dat iets voor ons was. Je krijgt dan ook veel begeleiding. Hoewel het mijn broers idee was, heb ik de trainingen van die hond heel snel ingepalmd. Daarna hebben we dan ook een eigen hond genomen. De voorbije jaren heb ik nog enkele hulphonden opgeleid en is er sinds kort terug een puppy bij mij komen wonen om op te leiden. Toen ik aan de opleiding Agro- en biotechnologie begon, dacht ik zowel een stage te doen bij paarden als één bij honden, maar ik heb uiteindelijk toch twee stages rond honden gedaan. Ik kon mij niet voorstellen permanent in de paardenwereld te blijven en het is ook moeilijk om in die sector aan de bak te komen. En gaandeweg spraken de honden mij ook gewoon meer aan en dan vooral het gedragsmatige.”
Keuze voor Agro- en biotechnologie... bij Odisee
“In de middelbare school deed ik economie-wiskunde. Ik ben dan wel gaan kijken naar de opleiding diergeneeskunde, maar ik had veel meer interesse in het gedrag van dieren, minder in geneeskunde, dus leek het mij een goed idee om dierenzorg te gaan studeren.” Vanwaar dan de keuze voor Odisee? “Ik heb niet meteen andere hogescholen overwogen, omdat ik hier in de buurt woon en ook niet op kot wou, omdat ik nog vaak bezig was met de paarden. Ik vond het ook fijn dat de campus wat kleinschaliger was, er heerst hier altijd een goede sfeer.”
Aan de slag als zelfstandige
Kimmy is al tijdens haar studies begonnen als zelfstandige. Was het een bewuste keuze? “Het is natuurlijk moeilijk om in de dierenbranche werk te vinden in loondienst, velen zijn zelfstandig of zelfstandige in bijberoep en verdienen ook niet genoeg om mensen aan te nemen. Natuurlijk kom ik ook wel uit een familie van zelfstandigen: mijn papa is zelfstandige en mijn broer ook, dus de stap voor mij om zelfstandige te worden was niet zo groot. Mijn ouders hebben me in het begin dan ook veel geholpen met de opstart van de zaak. In het begin was ik ook student-zelfstandige, wat een interessant statuut is omdat je weinig sociale bijdragen moet betalen als je onder een bepaalde omzet blijft. Er was dus weinig risico verbonden aan de opstart. Maar mijn omzet werd steeds hoger en ik kreeg de kans om bij een collega in Erpe Mere te gaan lesgeven op zelfstandige basis. Dat was dan een mooie aanvulling bij mijn eigen zaak in Sint-Niklaas, want die moest nog wat groeien, maar op die manier kon ik er wel fulltime van leven, als zelfstandige in hoofdberoep.”
Uitbouw van de zaak
“Ik had het geluk dat ik voor mijn stage in de opleiding hondeninstructeur in mijn buurt aan de slag kon bij iemand die net aan het verhuizen was naar Sint-Amands. Toen zij uiteindelijk verhuisde, heb ik wat klanten van haar kunnen overnemen omdat de afstand voor deze klanten te ver was. En zo begon mijn klantenbestand stap voor stap te groeien en vorig jaar heb ik dan de stap gemaakt om een lening aan te gaan en mijn eigen huis te kopen met ruimte om les te kunnen geven, zowel buiten als binnen. Ik heb een hangar van ca. 100 m² zodat ik ook bij slecht weer les kan geven en een buitenruimte met veel bomen waar het ook op hete zomerdagen nog doenbaar is om buiten les te geven.
En wat met de fotografie? “De fotografie is een pak geminderd. Ik vind het wel nog altijd leuk om te doen als afwisseling.”
Positieve gedragstherapie
In haar sessies met honden zweert Kimmy bij een welzijns- en beloningsgerichte aanpak: “Om te werken met dieren heb je veel geduld en begrip nodig, dat zag ik te weinig in de paardenwereld, waar de dieren soms maar weinig tijd krijgen om dingen aan te leren en er dan een harde aanpak wordt gehanteerd. Dat is in de hondenwereld ook nog zo. Ook nu zijn er helaas nog trainers die stroombanden en slipkettingen gebruiken.”
“De hondenwereld is wel aan het veranderen, er wordt nu wel meer beloningsgericht gewerkt, maar ook van andere hondeneigenaars kan je soms advies krijgen dat contraproductief werkt. Mensen zijn erop gefocust om hun hond het ongewenste gedrag af te leren, terwijl dat het beter is om hen alternatief gedrag aan te leren. Door hen te belonen telkens ze gewenst gedrag stellen, ga je betere resultaten boeken. Straffen kan op lange termijn namelijk nadelig werken.”
Buiten opvoeding en gedrag geeft Kimmy ook lessen, waar fun centraal staat, zoals Rally-O, balans- en coördinatie en hoopers: “Plezier hebben met je hond is namelijk heel goed voor de band met je hond.”
Uitdagingen in het bestaan van een zelfstandig hondentrainer
Zoals al eerder vermeld, vraagt het opvoeden van een hond heel wat geduld en begrip van de hondentrainer, maar zeker ook van het baasje. “Mensen hopen soms dat hun probleem op één les opgelost zal zijn, maar dat is zelden het geval. En een goede opgeleide instructeur en gedragscoach is natuurlijk ook niet goedkoop. Mensen schrikken soms van het bedrag dat ik vraag per uur in vergelijking met de traditionele hondenscholen. Als zelfstandige in hoofdberoep moet je toch best wat rekening houden met de kosten die je te wachten staan, niet alleen de sociale bijdragen en de belastingen liggen hoog, maar je moet ook je verzekering, lening, materiaal en nog opleidingen kunnen betalen. Het is belangrijk om bij te blijven met de nieuwste inzichten en je te blijven bijscholen. En die opleidingen kosten best ook wel wat.”
Omgaan met baasjes en hun wensen en emoties is soms een uitdaging, maar daarnaast brengt het zelfstandigenberoep ook andere uitdagingen met zich mee. “Zelfstandig zijn is toch wel ook een risico. Ik heb dagen dat ik verschillende aanvragen krijg, maar soms komt er een paar weken niets binnen en dan begin je wel een beetje nerveus te worden. Gelukkig komt dat steeds minder voor en heb ik nu wel regelmatig nieuwe aanvragen. Het is ook zo, eens de problemen opgelost zijn of de eigenaars de juiste handvaten hebben meegekregen, dat ze zelfstandig verder kunnen. Sommige blijven nog wel even hangen in de groepslessen en dat is altijd een plezier om ze terug te zien. Ik sta ook wel achter de samenwerking tussen verschillende hondenprofessionals. Soms moet je namelijk klanten doorsturen naar een andere professional, die ze beter kunnen begeleiden. Zo heb ik ook een aantal dierenartsen, die regelmatig klanten doorsturen naar mij voor gedragsproblemen. De werkuren zijn ook enorm verschillend. Je moet er achter staan dat je veel ’s avonds en in het weekend aan het werken bent. En naast de trainingen komt er natuurlijk ook nog een hele hoop bij kijken zoals administratie, planning, boekhouding, marketing, social media,… ”
Maar ondanks de uitdagingen is Kimmy heel blij met de keuze die ze gemaakt heeft. Ze geeft enorm graag haar kennis door aan stagiairs en aan (toekomstige) hondeneigenaars.
We willen Kimmy vooral aanmoedigen in haar missie om op een positieve en geduldige manier honden te trainen en hopen dat we in de toekomst nog vaak op haar expertise beroep zullen kunnen doen. Ben je zelf geprikkeld door Kimmy’s aanpak? Neem dan zeker een kijkje op haar website honderwijs.be.