De taal van de traan
Lezing door dr. Hugo Stuer
Wenen: iedereen doet het (ook de droog-ogigen hebben het vroeger gedaan).
En toch is het een moeilijk te vatten menselijk verschijnsel.
Voor de enen betekent het verdriet of in een weemoedige bui zijn.
Voor anderen is pijn de dader.
Er zijn ook nog de tranen van ontroering door de natuur of door een kunstwerk.
Maar...
-zijn dit de voornaamste uitlokkers?
-is het wellicht een gedrag waarmee we een signaal geven?
-over ons lijf, onze emoties of over een gedachte die ons bezighoudt?
-en is er zoiets als āeens goed uithuilenā?
-en doen we dit liefst alleen of met een bevoorrechte (!) andere?
Huilen blijkt heel complex met verschillende betekenissen, bvb. naargelang we alleen zijn en/of we man of vrouw zijn. In wetenschap en onderwijs zijn tranen lange tijd verwaarloosd gebleven. En als er al eens iets over geschreven wordt of op tv komt, gaat het over een president of een bv die ongepast weent. Ook in de zorg is de levensnoodzakelijke traan āuit het oog verlorenā.
Tijd dus voor herwaardering van de traan.
Inschrijven is verplicht en kan door een mailtje te sturen naar cindy.volckaert@odisee.be.